„Gówno”
– Feliks Kres
Wielki jak
stodoła, naznaczony wieloma bliznami, niesamowicie silny najemny żołnierz,
weteran wielu bitew, zwany Małym (ponoć był najmniejszy w swoim oddziale),
postanawia spędzić urlop w rodzinnych stronach z ojcem i macochą. Podczas
włóczęgi po mieście jest świadkiem niezwykle brutalnego zachowania kobiety,
którą wszyscy nazywają Gównem, podobno, opętanej przez mroczne moce, córki
króla piratów. Mały daje się wciągnąć w intrygę, która ma na celu pojmanie albo
zgładzenie Gówna, ale wikła się w ten sposób w jeszcze bardziej skomplikowaną
aferę i teraz sam musi walczyć o życie swoje i rodziny, bo Gówno jest naprawdę
groźna i mściwa.
Opowiadanie wydaje się częścią jakiejś większej całości albo dotyczyć, nawiązywać do jakiejś innej historii, bo choć jego początek jest całkiem niezły, to koniec, poza tym, że zabawny, także nieco dziwny, jakby urwany w nieodpowiednim momencie.
Całkiem niezła zabawa na jakieś 30-40 minut.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz