I znowu o tym wiedźminie

„Wiedźmin” – Andrzej Sapkowski

Nakładem wydawnictwa Agencja „Reporter” ukazał się w 1990 roku zbiorek opowiadań Andrzeja Sapkowskiego o wiedźminie pod tytułem „Wiedźmin”. Zawierał on pięć opowiadań:
• Droga, z której się nie wraca
• Kwestia ceny
• Ziarno prawdy
• Mniejsze zło
• Wiedźmin.

W roku 2002 wydawnictwo Libros z Grupy Wydawniczej Bertelsmann Media wypuściło na rynek „Opowieści o wiedźminie tom 1”, to jest zbiór składający się z następujących opowiadań:
• Droga, z której się nie wraca
• Głos rozsądku 1
• Wiedźmin
• Głos rozsądku 2
• Ziarno prawdy
• Głos rozsądku 3
• Mniejsze zło
• Głos rozsądku 4
• Kwestia ceny
• Głos rozsądku 5
• Kraniec świata
• Głos rozsądku 6
• Ostatnie życzenie
• Głos rozsądku 7

Jest w nim także fragment alternatywnego zakończenia wiedźmińskiej sagi, który w całości zawarty jest, a przynajmniej powinien być, w „Opowieści o wiedźminie tom 2”, wydanej także w 2002 roku.

O ile w pierwszym „Wiedźminie” (tym z 1990 roku) mamy do czynienia z czterema opowiadaniami związanymi jedynie luźno postacią głównego bohatera (pierwsze z nich dotyczy spotkania rodziców Geralta, a nie jego samego), o tyle „Opowieści o wiedźminie tom 1” są już próbą powiązania tych opowiadań w jakąś sensowną całość. Służą temu kolejne „Głosy rozsądku”, a próbę można nawet uznać za udaną, choć mam poważne wątpliwości, czy potrzebną.

Wiedźmin Geralt, mutant wyszkolony w sztuce eksterminacji rozmaitych potworów, przeżywa serię mrożących krew w żyłach przygód, teraz w nieco bardziej uporządkowany sposób. Ot i wszystko.